Malom broju šetača Knez Mihailovom ulicom poznato je da je deo istorije našeg radia vezan za dve zgrade koje se nalaze u njoj. U zgradi Prve Hrvatske štedionice u broju 42 nalazio se studio prve radio stanice u Jugoslaviji i devete u Evropi, Radio Rakovice nazvane tako jer je predajnik bio u ovom predgrađu Beograda. Svoje eksperimentalno emitovanje programa započela je 1. oktobra 1924. godine. Pet godina kasnije, 24. marta 1929., iz jednog od najraskošnijih zdanja u Knez Mihailovoj ulici, iz zgrade Srpske akademije nauka i umetnosti, započelo je redovno emitovanje programa Radio Beograda. Predajnik je bio na mansardi, a na krovu se nalazila 25 metara visoka antena sa dva stuba. Postojala su dva studija koja su se nalazila na četvrtom spratu, veliki, za muzička i dramska izvođenja, i mali, za vesti, predavanja i slično.
Deo istorije našeg radia vezan je za imena brata i sestre Sime i Jelene Begović, dece Tešimira Begovića, odličnog prvog tenora i šefa horista Beogradske opere, aktivnog člana Narodnog pozorišta punih tridesetpet godina. Negovi drugovi iz Narodnog pozorišta, boemi čiča Ilija Stanojević, Petar Dobrinović, Milorad Gavrilović, Sava Todorović nazvali su ga Mali Teša, pa je tako i bio poznat. Njegov pevački dar nasledila su i Lela i Sima, koji se i prvi pojavljuje pred mikrofonom Radio Beograda nepunih pola godine nakon početka emitovanja programa. On je iz zbirki naših melografa i obišavši gotovo celu Srbiju i Makedoniju, rukovodeći se uverenjem da «treba čuti pesmu u kraju gde je ponikla» sakupio veliki broj narodnih pesama. Kao naš prvi radio duet na Radio Beogradu Sima Begović je sa sestrom Lelom Đorđević nastupio 1935.godine kao «anonimni duet». Svake subote je uživo iz Skadarlije išao prenos i emisija koja se zvala «Noć u Skadarliji». Od samog početka slušaoci su bili oduševljeni pesmom anonimnog dueta «brat i sestra». Imali su na repertoaru 4000 narodnih pesma iz svih krajeva Jugoslavije, a u radio programu, do jula 1940., kao duet su uživo otpevali tek 783 pesme i to svaku samo po jednom a sam Sima oko 1000.
Dolaskom Sime Begovića na Radio Beograd počelo je stvaranje narodnog orkestra koji je u početku imao samo četiri člana, da bi naredne 1936. godine, kada je oformljen pod njegovim imenom, imao šest članova. U orkestar je kasnije došao i sjajni violinista advokat Vlastimir Pavlović-Carevac, koji je od 1939. godine, uz Simu Begovića, na čelu ovog narodnog radio orkestra. Begović se zalagao za izbor kvalitetnih pevača i njihov odgovoran pristup narodnoj muzici pa je njegov doprinos negovanju kvalitetne narodne pesme na radiju bio ogroman.
Simu Begovića ubili su kod Ostružnice 1944. godine ljotićevci a Lela Đorđević je umrla u Beogradu 1968. godine, ali su blagodareći čudu tehnologije još živi njihovi glasovi. Na dve radne voštane ploče snimljeno je nekoliko pesama koje su mogli da čuju i slušaoci Radio Beograda. Njihovu pesmu možemo i mi čuti zahvaljujući prijateljima Dragoljuba Dike Đorđevića, Lelinog sina i digitalnoj tehnologiji. Dika Đorđević i sam je nasledio muzički dar kao treća generacija ove talentovane porodice, tridesetsedam godina se bavio profesionalno muzikom kao solista hora “Branko Krsmanović”.