Profesor Artiljerijske a potom i Velike škole Emilijan Josimović, koji se smatra našim prvim urbanistom, po nalogu kneza Mihaila Obrenovića trebao je najpre da „snimi“ a potom napravi plan uređenja varoši u Šancu. Među manjkavostima koje je konstatovao bile su i uzane krivudave ulice, nepogodne za saobraćaj, loše provetravanje…Da bi se vazduh „popravio“ i stvorila mesta za „udovoljstvo žitelja”, Josimović je predlažio podizanje javnih parkova i to na mestu Velike pijace i na Kalemegdanu. Predložio je pošumljavanje zemljište pored Dunava, koje je bilo izloženo poplavama i podizanje botaničke bašte u blizini ove šume. Takođe stvaranje venca na mestu gde se nalazio Šanac, koji bi imao drvorede i staze za pešake, jahače i kola, i parkove u njegovim okukama. Plan je završen 1867. iste godine kada je knez Mihailo primio ključeve gradova.
Nisu svi Josimovićevi predlozi prihvaćeni i ostvareni. Nešto izmenjen plan je počeo da se realizuje dve godine kasnije, a ozeljenjavanje postalo intenzivnije devedesetih godina 19.veka. Tako je Opštinski odbor varoši beogradske 1887.godine na jednoj svojoj sednici postavio pitanje zelenila u Beogradu. Ministarstvo privrede Kraljevine Srbije odobrilo je potom Opštini beogradskoj da može uzeti 5.000 mladica i iseći 800 velikih komada drveta za splavove u planini Tari a iz „ada drinskih“. U novembru su rekom stigle prve mladice i 325 ih je zasađeno u novom parku na Velikoj pijaci, sadašnjem Akademskom parku, u delu prema Etnografskom muzeju i 164 komada na Kalemegdanu, duž savske strane. Zabeleženo je da je tačno 52 drveta zasađeno na Topčiderskom nasipu, 9 od Londona do Palilulske crkve, male crkve koja se nalazila na mestu sadašnje crkve Svetog Marka. Na Terazijama su zasađene 84 mladice, u ulici Dva bela goluba, sadašnjoj Svetogorskoj, 62 drveta od kafane „Čačak“ do kafane „Dva sokola“, 19 u ulici Dva jablana, sadašnjoj Dečanskoj, 11 u Fišekdžijskoj, delu sadašnjeg Bulevara kralja Aleksandra od Takovske do Pravnog fakulteta, 42 od Velike pivare do Vaznesenske crkve 3, ukupno 298. Gde je završilo preostalih 4702 komada nije precizno zabeleženo. Na žalost nisu sve mladice preživele do naših dana, ali se nadamo da je veći deo lepo nastanjen u parkovima i beogradskim šumama na zadovoljatvo Beograđana.
Tako se planina Tara preko svojih četinara raširila po čitavom Beogradu. Malo je onih koji šetaju Savskim šetalištem na Beogradskoj tvrđavi, koji znaju da su borovi kraj kojih prolaze i u čijem hladu za vrelih letnjih dana uživaju, stigli pre više od jednog veka sa stotinama kilometara udaljene planine. Najpre splavovima Drinom a potom Savom. Da bi postali deo jedne vekovima duge priče o tvrđavi i lepe slike prestonice.